Verdun in beeld (9)
 Fort de Tavannes, Fort de Souville en Fort de Vaux

 

Klik op de foto voor een vergroting

Munitieopslagplaatsen op de kruising van de RD112 en de D913.

Een klein monument voor Jacques David vlakbij de D913 bij het Fort de Tavannes.

David, die diende hij het 50e Bataillon Chasseurs, heeft als sterfdatum 24 8bre 1916 op zijn steen staan.

Aan de Chemin de la Laufée richting de Ouvrage de la Laufée ligt aan de rechterkant in het bos dit graf van Henri Alfred Francois Laurent

Laurent, soldaat der 2e klasse, werd geboren in Baudoncourt en diende bij het 171e RI. Hij sneuvelde op 25 juni volgens de archieven.

Een klein metalen plaatje maakt melding van nog 2 kameraden op deze plek.

Korporaal Emile Mettra diende bij het 44e RI als korporaal en sneuvelde op 22 april 1916 tijdens een verkenning.

Details van het graf van Mettra, dat aan het einde van een lang bospad, de Chemin de la Laufée, ligt.

Vlak bij de kruising van de D913 en de D112 ligt deze bunker, een munitiedepot tussen de Batterie de l’Hopital en Fort de Tavannes in.

De spoortunnel van Tavannes. Hier vond op 4 september de ramp plaats waardoor naar schatting 500 Fransen door onachtzaamheid het leven lieten.

De Tavannes tunnel is een oude spoortunnel die onder het slagveld door loopt, en is gebouwd in 1874. Het spoor liep van Verdun naar de stad Metz. De tunnel werd tijdens de gevechten gebruikt door de Fransen soldaten als schuilplaats, munitieopslag en hospitaal, en heeft een lengte van 1400 meter.

In de bossen ten westen van fort de Tavannes bevinden zich tientallen munitieopslagplaatsen, parallel aan de D913a. De cameratas geeft een beeld van de grootte.

De abri´s die fort Vaux verdedigden zijn te voet bereikbaar vanaf de D112.
Hier de auteur voor DV3.

Wandelroute naar de abri´s rond fort de Vaux.

De centrale kruising op het slagveld van de D913 met de D112.

Het monument du Lion de Souville ligt op dezelfde kruising. Fort de Souville was een van de weinige forten tussen fort de Vaux en Verdun, en hield stand dankzij de 130e DI, die met het monument van de leeuw wordt herdacht. Officieel heet het Monument “de la Chapelle Sainte-Fine”.

Aan de overkant van de kruising vertelt een plaque het verhaal van de Chapelle de Sainte-Fine, en de verwoestende slagen die aan haar bestaan een einde maakten.

Informatiepaneel van Fort de Vaux.

Fort de Vaux, aan de doodlopende D913a. De heldhaftige verdediging door majoor Raynal en zijn mannen is legendarisch.

De kille gangen van het fort ademen nog altijd een sfeer of de Duitse ´Frontschweinen´ elk moment kunnen binnendringen.

Geschutsopstelling op de linkerflank van het fort. Slechts 10% van het fort is voor het publiek toegankelijk. 

Veel van de forten rond Verdun bevatten graven van verdedigers en aanvallers. In Vaux bevindt zich deze kapel: achter de muur liggen Fransen begraven.

De verzorgde entree van fort de Vaux, waar een wilde variatie aan souvenirs te krijgen is.

Een waarnemingskoepel op fort de Vaux. De dominante positie van fort de Vaux moge uit deze foto blijken.

Op de gevel van het fort wordt het roemruchte verhaal verteld van de laatste duif:

 "1914 1916 1929 - Aux Colombophiles Morts pour la France Au Pigeon de Verdun"

De tekst op een tweede plaque Fort de Vaux, over de heldhaftige verdediging luidt:

"Dans ce fort en ruines 250 hommes résistèrent pendant sept jours du 1er au 7 juin 1916 aux assauts furieux des Allemands, aux attaques par gaz et liquides enflammés, aux tortures de la soif. La garnison était constituée par des éléments des unités suivantes: 6e et 7e Cies du 142e R.I., les 3emes Cie de mitrailleurs du 142e et 53e R.I. Détachements du Génie Sapeurs du 2e Régiment et 9eme Remt. Détachements d'artillerie du 5e R.A.P. et 6e R.A. Poste de secours du 101e R.I."

Fort de Tavannes, zwaar gehavend en nauwelijks toegankelijk, bleef in Franse handen. Het moet tijdens de oorlog getroffen zijn door tienduizenden granaten, waaronder die van 380 mm, de Lange Max. Na de oorlog werd het als verloren beschouwd.

Draaipunt van de ophaalbrug van fort de Tavannes. De ruines zijn ronduit imposant,

Hoewel de toegang formeel niet is toegestaan.

De wandelroutes op het slagveld hebben oneindig veel meer te bieden dan de automobilist aantreft. 

De casemate Pamard vlak voor het fort de Souville is nog in vrij goede staat. Dit type werd eerst in de loop van 1916 geïntroduceerd en rond Verdun waren er uiteindelijk bijna 50 op en rond de forten gebouwd.

De ruïne van het heldhaftige fort de Souville. Douaumont mag de naam hebben, Souville heeft de ware geschiedenis. Tot juli 1916 vonden hier genadeloze gevechten plaats, en meermalen kwam het bijna tot een Duitse verovering, maar het fort hield stand.

Via een bospad is een zijingang van Souville te bereiken. Fraaie wandelingen lopen over de ruines van het fort.

 

-V-

Terug naar top